...გუშინ ღამე მე და დედა ნაძვის ხეს ვრთავდით, უცებ მამამ დაგვიძახა და გახარებული ხმით დაიყვირა: ნინო კალანდაძე_პირველი ადგილი!!! მე და დედას გვეგონა რომ მამას მოელანდა, მაგრამ არ მოლანდებია, ყველა ვიცინოდით და . . .
. . . ამის შემდეგ აღრაფერი მახსოვს, ალბათ ტვინს დაეძინა, ხოლო ტანი ისევ მოძრაობდა!!!
ახლა დაჯილდოვება!!!
დაჯილდოვებაზე რომ მივედით, ძალიან ბევრი ხალხი დაგვხვდა!!! ძალიან ავნერვიულდი!
დაიწყო გამოცხადება!!! თქვეს პირველ ადგილებს ბოლოს გამოვაცხადებთო, მაგრამ მე- -4,5,6,7,8,9 და მე-10 ადგილზე იმდენი ბავშვი იყო, რომ კინაღამ გადავირიე!!!
ველოდეთ, ველოდეთ, ველოდეთ, ველოდეთ, ველოდეთ, ველოდეთ, ველოდეთ, ველოდეთ... არ გათავდა!!! ერთი მეორეს შემდეგ! თანაც ტაშს უკრავდით და ყველას ხელები გვტკიოდა! დოლოს მარტო მე უკრავდი ტაშს, მთელი დარბაზი გაჩუმებული იყო, ბოლოს მეც გავჩერდი!!!
შემდეგ ყველა დავიღალეთ და თქვეს ჯერ პირველი ადგილები ვთქვად და მერე დანარჩენი მე- -4,5,6,7,8,9 და მე-10 ადგილზე გასულებიო!!! თქვეს, დამაჯილდოვეს!!!
მომცეს: kindle fire, დიპლომი და კალენდარი წითელი ჩანთით!!! ყველას გვიხაროდა, უცნობებიც კი მილოცავდნენ გამარჯვებას!!! ძალიან სასიამოვნო გრძნობაა!!!
 | |
| მივდივარ! |
 |
| ვიღებ! :) |
 | ||||||||
| მივდივარ! |
